Από εχθές το πρωί της Κυριακής, μου έχει ζητηθεί πολλές φορές να εκφράσω την άποψή μου από περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοπτικούς σταθμούς, φαν-κλαμπ, θαυμαστές από τη Φινλανδία και όλο τον κόσμο. Τόσοι πολλοί, που είναι φυσικά αδύνατο για μένα να βρω χρόνο και να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά. Εντούτοις, αποφάσισα να γράψω κάποια πράγματα σε αυτό το κείμενο, έτσι ώστε να μάθουν οι θαυμαστές, η οικογένεια, το κοινό και οι φίλοι μου πως νιώθω για τα πρόσφατα γεγονότα.
Είναι μια στιγμή θλίψης και πόνου, και μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω.
Στην παρούσα φάση είμαι στην Αργεντινή. Ελπίζω να μπορείτε να καταλάβετε ότι μετά από αυτή τη σοκαριστική αλλαγή σε συνδυασμό με ένα χωρισμό, δεν ήθελα να μείνω μόνη μου στο σπίτι στη Φινλανδία. Ο σύζυγός μου είχε κλείσει...
τα εισιτήρια πολλούς μήνες πριν και αποφάσισα να ταξιδέψω μαζί του την τελευταία στιγμή.
Αλλά το γεγονός ότι είμαι στην Αργεντινή καθώς και η μεγάλη απόσταση φυσικά δε θα αποτελούσαν για μένα δικαιολογία έτσι ώστε να μην σχολιάσω την κατάσταση.
Η προηγούμενη Παρασκευή, 21 Οκτωβρίου, ήταν μια μέρα...
που ολόκληρο το συγκρότημα περίμενε για πολύ καιρό.
Η εξάσκηση άρχισε νωρίς το πρωί. Ήμουν πολύ άρρωστη και αγχωμένη λόγω του ότι δε μπορούσα καν να τραγουδήσω κατά τη διάρκεια της πρόβας.
Επίσης στρεσαρισμένη διότι το πρόγραμμα θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από ότι το συνηθισμένο για μια συναυλία των Nightwish. Επίσης, θα είχαμε ένα ειδικό καλεσμένο να τραγουδήσει μαζί μας, θα έκανα πολύ περισσότερες αλλαγές στα ρούχα μου σε σύγκριση με τις συνηθισμένες και τέλος θα είχαμε γιγαντοοθόνες και μεγαλύτερη παραγωγή στη σκηνή.
Μη ξεχνάμε επίσης ότι θα γινόταν ηχογράφηση και βιντεοσκόπηση στην ταινία.
Τελικά οι πέντε μας καταφέραμε να παίξουμε στο Hartwall Arena.
Παρόλο που όλοι ξέραμε ότι η συναυλία ήταν ήδη sold-out, τελικά στη σκηνή ακούγαμε ξεφωνητά, χειροκροτήματα και βλέπαμε ανθρώπους να παίρνουν το κάθε κάθισμα, άλλους να στέκονται όρθιους και να φωνάζουν. Το αίσθημα ήταν απίστευτο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο υπέροχο ήταν να βιώνεις την πολύ θερμή υποδοχή του Φινλανδικού κοινού!
Όταν τέλειωσε η συναυλία, έκλαψα από χαρά στη σκηνή. Δάκρυα χαράς, γιατί κατάφερα να τα δώσω όλα παρόλο που ήμουν άρρωστη. Δάκρυα χαράς, γιατί η μεγάλη περιοδεία μας είχε το πιο αίσιο τέλος και, δάκρυα χαράς, λόγω στην υπέρτατη αναγνώριση που μπορεί να λάβει ένας καλλιτέχνης: χειροκρότημα και πρόσωπα που χαμογελούν.
Εκείνη τη στιγμή, δεν ήξερα ότι θα έκλαιγα ξανά σύντομα.
Μετά τη συναυλία, τα παιδιά του συγκροτήματος με προσκάλεσαν πίσω από τη σκηνή και μου ζήτησαν να δώσουμε μια μεγάλη αγκαλιά. Μου φάνηκε περίεργο καθώς ήταν το ίδιο "είδος" αγκαλιάς που δίναμε κάθε φορά πριν από κάθε συναυλία. Αυτή η παράδοση παρέμεινε ανάμεσα σε μας, αν και η ένταση και η αυξανόμενη πίεση ήδη υπήρχε πολύ καιρό πριν.
Το άμεσο συναίσθημά μου ήταν να τους ευχαριστήσω, κάτι που έκανα δυνατά, αλλά χωρίς ανταπόκριση.
Μετά από αυτό, μου έδωσαν ένα γράμμα και μου ζήτησαν να το διαβάσω την επόμενη μέρα. Το ίδιο γράμμα που δημοσιεύθηκε τώρα.
Το διάβασα και σοκαρίστικα!
Δεν ήξερα τι να πω, και ακόμα τη στιγμή αυτή που γράφω αυτά τα λόγια, δεν ξέρω.
Διαισθάνομαι μεγάλο θυμό σε εκείνο το γράμμα και συνεχίζω να έχω ανάμεικτα συναισθήματα γι' αυτό, αλλά δεν θέλω να απαντήσω σε εκείνο το θυμό με ένα ακόμα μεγαλύτερο. Ιδιωτικά θέματα δε πρέπει ποτέ να γίνονται γνωστά σε όλους.
Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή που βιώνουμε, νιώθουμε όλοι πολύ λυπημένοι, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών του συγκροτήματος.
Παρόλο που υπήρχαν τόσες διαφορετικές ευκαιρίες και τρόποι να μου εκφράσουν αυτό που ήθελαν στο γράμμα, ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί διάλεξαν αυτό τον τρόπο να χειριστούν το θέμα. Λυπάμαι τόσο πολύ που τα παιδιά με νόμιζαν τόσο λάθος. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε καμία περίπτωση από τον τρόπο που με περιέγραψαν. ω Ανέφεραν κακά πράγματα για μένα, αλλά το γεγονός ότι συμπεριέλαβαν τον Μαρτσέλο, τον σύζυγό μου, ήταν πέρα από τα όρια. Αυτός είναι ο άνθρωπος που αγαπάω, ο φίλος μου και ήταν η μεγαλύτερη υποστήριξή μου τα τελευταία χρόνια.
Είμαστε μαζί (με τα μέλη του συγκροτήματος) για 9 χρόνια, έχοντας περάσει καλές, και άσχημες στιγμές. Νόμιζα ότι τους ήξερα, αλλά έκανα λάθος.
Ακόμη ό,τι συνέβη δεν είναι αρκετό για να με κάνουν να τους μισήσω.
Τώρα ήρθε η ώρα να ηρεμήσουμε και να συλλογιστούμε όλο αυτό.
Πρέπει να εκφράσω τα αισθήματά μου ξανά και υπόσχομαι να εμφανιστώ πάλι στο κοινό σύντομα. Θα δώσω μια συνέντευξη τύπου όπου θα μιλάω για τα μελλοντικά μου σχέδια. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να περιμένετε αυτή η συνέντευξη να είναι όργανο για να επιτεθώ σε οποιονδήποτε. Δε θα είναι.
Η υπέροχη μουσική που φτιάξαμε όλοι μαζί δε θα αφήσω να επηρεαστεί από πρόσφατα γεγονότα.
Ευχαριστώ όλα τα άτομα που με υποστηρίζουν αυτές τις δύσκολες μέρες: η οικογένειά μου, οι φίλοι, οι συνάδελφοι και ο μεγάλος αριθμός των θαυμαστών μου. Σας αγαπώ και ειλικρινά ελπίζω να μη σας δημιούργησα πρόβλημα.
Τάρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου